ผมอยากจะเขียนเรื่องๆหนี่งสะท้อนถึงช่วงเวลานี้ได้ดี เรื่องมีอยู่ว่า…. ช่วง 3-4 ปีที่ผ่านมาเวลาผมได้คุยกับแม่ และเวลาที่แม่แนะนำอะไรเองก็ต้องตาม ผมมักจะตอบครับ คร้าบ และคร้าบบ แค่ตอบผ่านๆมา ให้ท่านสบายใจเท่านั้นเอง แต่แท้จริงแล้วในใจก็คิดนะ…แม่เรียนมาจบก็แค่ปอ4 ส่วนเราผ่านอะไรมาเยอะประสบการณ์กว่า 10 ปีในการทำงานสายนี้ เรามองบวกและคิดเดินหน้าอย่างเดียว
และวันหนึ่งเมื่อ 2 ปีที่แล้ว….
แม่ : ธุรกิจเป็นยังไงบ้างลูก ?
เรา : ก็ดีนะแม่ เข้ามาเรื่อยๆ ไม่หยุดเลย
แม่ : ดีแล้วแม่เห็นเรามีเงินก็ดีใจ แต่ต้องระวังไว้บ้างนะ
ค้าขายมันมีช่วงเวลา มันมีขึ้นและลง ตอนขึ้นต้องรู้จักเก็บ หากมีวันที่ล้มลง เงยหน้าขึ้นมายังเหลือใคร จำพวกเค้าให้ดี !! แล้วก็ต้องให้กำลังใจกับคนรอบข้างด้วย
เรา.: จำเค้าทำไมแม่ เค้าจะให้ยืมตังค์หรอ ฮ่าฮ่า ผมตอบกลับไปพลางขำเบาๆ
แม่ : เค้าแค่ให้กำลังใจเรา เราก็ให้กำลังใจพวกเค้า อยู่ข้างๆกันในวันนั้น ลูกก็จะรู้ว่ามันมีค่าแค่ไหน แม่เคยผ่านมาแล้ว หนูจำปี 2540 ได้ไหม ก่อนหน้านั้นบ้านเราแม้ไม่ร่ำรวยมาก แต่ก็อยู่อย่างสุขสบาย แต่พอเหตุการณ์วิกฤตค่าเงิน บ้านเราแทบจะประหยัดที่สุดเรียกว่าช่วงนั้นแม่ต้องกู้เงินมาส่งให้หนูเรียน แม่อาจจะเรียนมาน้อยแต่แม่ก็ค้าขายมาเกือบทั้งชีวิต เชื่อเชื่อแม่ไว้บ้างนะ
เรา : คร้าบบบ (อีกแล้ว)….นึกในใจแม่จบแค่ป4 เราเรียนทั้งในวิชาชีพและโมเดลธุรกิจจากประสบการณ์จริง มองไปด้านหน้าพุ่งให้สุด ดูแล้วไม่มีวันนั้นเลย เคยคิดนะ ถ้าเกิดเรื่องราวประเทศนั้นรบกัน ประเทศโน้นก็ยังเที่ยวได้. มีเรื่องในประเทศไทยคนก็ไปเที่ยวนอก มีเรื่องในเอเซียคนก็หนีไปเที่ยวยุโรป. มีหรอ? วันที่สายการบินทั้งโลกหยุดบินพร้อมกัน!!! โอย สงครามโลกครั้งที่ 3 นี่มันสมัยไหนแล้วไม่มีวันนั้นหรอก
กลางเดือนกุมภาพันธ์ 2563 เกิดสิ่งไม่คาดฝัน โควิด-19 กวาดล้างทุกอย่าง ธุรกิจหยุดชะงัก เงินสำรองถูกนำออกมาใช้ตลอดเวลา คู่ค้าทุกที่ไม่มีเงินสดคืน ถึงคืนเป็นเครดิตเก็บไว้ใช้ในรอบหน้า แต่หลายเคสเราต้องคืนลูกค้าด้วยเงินสดก่อน(กับคนที่เจรจายาก) เพราะด้วยจรรยาบรรณและความถูกต้อง ทุกอย่างทุกวงการไม่มีใครมีประสบการณ์รับมือกับมัน สายการบินแทบ 100% ทั้งในและต่างประเทศหยุดบินทั้งหมด. หลายธุรกิจชะงักเรียกว่าคนที่ทันยุคปี 2540 พร้อมใจกันกันบอกว่า ครั้งนี้มันแรงกว่ามากก!!! 2 เดือนที่ผ่านมานี่กลับมามีเวลากับครอบครัวมากขึ้น แม่ก็ยังถามเสมอว่าเราไหวไหม? อย่าทิ้งคนที่อยู่ข้างๆ ช่วยเหลือเราด้วยนะลูก ผมมองหน้าแม่ พร้อมนึกถึงภาพเมื่อ 2 ปี มันย้อนกลับถึงคำพูดของแม่ที่ว่า “ธุรกิจมีขึ้นและลง. เวลาขาขึ้นอย่าได้โชว์ ถึงเวลาลงให้มองคนที่อยู่ข้างเรา เค้าไม่ต้องทำอะไร เราไม่ต้องทำอะไร แค่ถามว่าไหวไหม! เป็นกำลังใจให้กันและกันก็พอแล้ว”
ครับแม่ ณ วันนี้ ผมรู้แล้วว่า มันมีค่าแค่ไหนกับแค่คำพูดไหวไหม! สู้นะ!ผ่านไปให้ได้นะ! แม่ยังเพิ่มเติมอีกว่า ที่ผ่านมาเราเดินเร็วมาก ทั้งเดินทั้งวิ่ง ลองถอยหลังออกมาก้าวหนึ่งให้ชีวิต ทำอะไรช้าช้า
คร้าบแม่!! ผมจะถอยหลังย่อตัวลง พร้อมกัมหัวและเงยหน้าขึ้นมองซ้ายและขวา ถ้าผมเห็นใคร ณ เวลานี้ ตอนที่ธุรกิจผมกลับมาอีกครั้งนะ ผมจะตอบแทนคนพวกนี้ให้มากๆ ด้วยความจริงใจ. จ้าลูก…แม่เสริมต่อไปว่า ช่วงนี้ก็ทำอะไรไปได้ทำไปก่อน คิดให้รอบคอบ ตอนที่แย่ๆที่สุด หนูก็จะได้เห็นอะไรดีๆเช่นกัน แล้วมันก็จะผ่านไปเป็นเพียงเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งเท่านั้นเอง
ก็แค่ปอ 4 ❤️
เห็นเค้าแชร์มา มันโดนใจดี. สู้ๆกันนะเพื่อนๆทุกๆคน เป็นกำลังใจให้กันและกัน. แล้วก้าวผ่านช่วงเวลานีไปให้ได้นะครับ